- دیگر گذشته است آلنی! دکتر جعفری گنبدی و دکتر فلسفی در گرگان، هر دو گفتند که مرض، سخت ریشه کرده است و امیدی به زنده ماندن آیلر نیست- هیچ.

- برای خودشان کردند که گفتند. هر پزشکی که به بیمارش وعده مرگ بدهد، خود بیماری است که به طبیبی محتاج است. مرگ، در گستره ی اقتدار طبیعت است نه طبیب؛ مگر آنکه طبیب، جانی هم باشد. از مرگ سخن گفتن، اصولا، جزو تعهدات و مسئولیت های پزشک نیست. بی قیدی و بی عاطفگی ست که برخی از طبیبان را وا میدارد پا از محدوده وظایف خود بیرون بگذارند و خود را خلاص کنند. به پزشک چه مربوط است که کسی، عاقبت، به دلیلی، می میرد یا نمی میرد، زود می میرد یا دیر. طبیب، وظیفه اش، کارش، مسئولیتش، خدمت به دردمندان است و شفا دادن ایشان نه موعودِ مرگ را مقرر کردن و بخشی از وظایف عزرائیل را بر عهده گرفتن. اگر هنوز هم مختصری به من ایمان دارید، آیلر را به من بسپارید.

آتش بدون دود، جلد دوم، ص 108