نقض حرف شهامت میخواد! که من در این حدشو دارم! از غم باید فرار کرد؛ غمی که تو رو به رکود و افسردگی و ناامیدی بکشونه به چه درد میخوره؟؟ اصلا به درد کی میخوره؟! غم اگر انگیزه بده و حرکت و شوق دویدن ارزش داره! باقی همه دور ریختنی است و بی ارزشه حتی لحظه ای درجا زدن...
شاید آلنی یا مارال نباشم، چون نه شاه مونده و نه ساواکی و نه صحرایی و نه شهامت جنگیدنی... ولی میتونم نادر ابراهیمی دیگری باشم! فقط باید فکر کنم، بنویسم، امید و زندگی ببخشم و عاشقانه بسرایم... ممنون، خدای همه.
